"I have no room in my heart for hate." -S8

Yaşamdan Basamaklar

  Bir merdiven gibiydi yaşam; bazen tepetaklak düşüyorduk, bazense tırmanarak çıkıyorduk. Bu yolda elimizden tutup bizi yukarı çekenler de vardı, tam göğsümüzden iterek aşağı düşürenler de...
  Bazen hep düştüğümüzü hissederiz, sanki merdiven hep yüksek eğimlidir. Ne tutunacak bir dal kalmıştır etrafımızda, ne de yukarı çıkacak bir umut kırıntısı. Her düşüşte canımız daha da acır, kalbimiz yaralarla kaplanır ve ruhumuz derin kesiklerle yarılır. Halbuki kalbi sıcak bir yerde muhafaza etmek lazım, üşümemesi gerekiyor. Ilık duygularla ısıtmalı ve sevgiyle beslemelisin ki umut ve neşeyle yeşersin. Her bir düşüşte soğuyan ve katılaşan kalp, alışılmışın dışındaki ekşi hisler ve yeni deneyimlerle kendine yeni bir şekil bulacaktır.
  Hiç mi gün yüzü görmez bu acımasız merdiven? Hep derin bir karanlığa mı gömülmüştür bu tozlu basamaklar? Bazı basamakları çıkmak zor olabilir, dik yokuşlar ve keskin köşeleri olduğu da bariz. Ancak bazen bir el uzanır yukarıdan, sizi hızla yukarı çeken. Bazen bir gülümseme güneş gibi doğar yukarıda, adımlarınızı sıklaştıran. Ve umut vardır yukarıda, yemyeşil açan. Hayaller uçuyordur gökyüzünde, sevdikleriniz bir gökkuşağı edasıyla renk renk süslemiştir merdivenin sonunu. Belki zordur bu merdiveni tırmanmak, fazlasıyla sabır gerektirir. Sırtınıza normalden birazcık fazla gayret yükleyin. Yanınızda sabır, umut ve azim getirmeyi unutmayın. Sağlam pabuçlar geçirin ki ayağınıza takılmasın çaresiz karanlıklar. Sağlam gözlükler takın ki olaylara her tarafından bakmanızı sağlasın. Kalın ve yünlü bir kazak geçirin üstünüze; öyle ki, hiçbir önyargı ya da kin girmesin içinize. Ve en önemlisi, bu merdivende sizle yürüyecek can dostunızu alın yanınıza: Sevgi. Vefalı bir dosttur Sevgi. Düşerseniz, size insanların gerçek yüzlerinizi görmeniz konusunda yardımcı olur. Sonuçta düştüğünüzde sizi gerçekten seven insanlar kaldıracak ayağa. Yalnızken ya da mutsuzken, Sevgi koşar yardıma. Birkaç dost gönderir size sımsıkı sarılsın diye. Kah şefkatli bir anne, kah koruyup kollayan bir baba ile var olur yanı başınıza. Çıkarken ise, Sevgi sırtınızdan iter var gücüyle. Onun sayesinde bilirsiniz yukarıda sizi bekleyenlerin olduğunu. Karanlık yolunuza ışık, çaresizliğinize ümit ve yalnızlığınıza dost olur.
  Sürekli bir iniş ve çıkış halindeyiz. Hayat bize kara haberler getiriyor bir dönem, yiyorsunuz silleyi bir güzel. Tam acı düşüşten sonra bir daha kalkamam dediğinizde, hayat size yeni birini gönderiyor ayağa kalkmanızda yardımcı olacak. Ve böyle sürüp gidiyor merdiven yolculuğu. İniyor, çıkıyor, düşüyor ve tırmanıyoruz. Her düşüş yeni bir deneyimle sonuçlanıyor. Ancak yanımızda can dostumuz Sevgi olduğu sürece, yıkılmadım ayaktayım diyebiliyoruz sanırım...