Bazen daha güçlü ipleri bağlamak için, zayıfları koparmak gerekiyor. Hayat boyu tüm gücünüzle çoktan kopmuş olan iki ucu iki elinizle tutmaya çalışırsınız. Fakat öyle bir an gelir ki, siz o ucu bırakmazsınız; o sizin elinizden kayıp gider...
Yardım istemeyen kişiler için yardımcı olmak adına her şeyi yapıyoruz, bize çoktan sevgisi tükenenler için kendi sevgimizi tüketiyoruz, anlamayanlar için yeni anlamlar üretiyoruz, o bağın kopmaması için savaşıyoruz..Acı gerçeğe karşı verilen bir savaş.. Bizim için savaşmaktan vazgeçenler için yapılan bir savaş..
Sanırım bazen tek yapmamız gereken; ne zaman iki ucu sımsıkı tutmamız gerektiğini bilmek gibi ne zaman bırakmak gerektiğini de bilmek..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder