Veda ne demekti,
Her anı bir daha içine çekmekti,
Hayattaki ince detayları,
doyasıya içmekti.
Her bir insanın yüzüne,
Bakışlarına,
Gülümsemesine,
İmalı sözlerine,
yeniden dikkat etmekti.
Fark etmekti;
Çorbanın tuzuna,
Günbatımındaki kızıla,
Serçenin sesine,
Kahkahanın tonuna.
Çaresizlikti,
Israrla anları elinden tutup,
asla bırakmama çabasıydı.
Aklım bir fotoğraf makinesi,
Her bir dakikayı çekiyor.
Ancak aslına bakarsanız,
fotoğraf uçar, his kalır.
Duygular kıyıya vurur,
kumsalda izini bırakır.
Ve tüm o geceye serpilmiş yıldızlar,
Göz kırparken,
Bir öpücüğün ardındaki iz gibi,
Kalbimde hisler,
eşsizce parlar.
Vedalar acıdır,
Gerçekle acabalar arasındaki silik iz,
birden belirginleşir.
Arkadaş dediklerin,
sıradan yabancılarken,
Gündelik insanlar,
aslında saklı bir dostmuş.
Veda etmek zordur,
Cesaret ister.
Gidene hüzün,
kalana zulüm.
Her gidişin bir dönüşü olsa da,
Her dönüş,
biraz da gidişe bağlıdır.
Söylenmemiş özürlere,
ve yarım kalmış cümlelere,
Vedalara bağlıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder